الساندرو دل پیرو بازیکن فوتبال بازنشسته ایتالیایی است که در پست مهاجم کاذب برای یوونتوس و تیم ملی ایتالیا بازی می کرد. او در ۹ نوامبر ۱۹۷۴ در کونلیانو متولد شد و اولین بازی ملی خود را در یورو ۹۶ انجام داد.
دل پیرو پس از بازنشستگی به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه اسکای اسپرت ایتالیا فعالیت می کند و یکی از نمادهای فوتبال ایتالیا به شمار می رود.
اگر به دنبال شناخت بهتر و مطالعه بیوگرافی بازیکنان فوتبال هستید، با مجله بردستان همراه باشید
زندگینامه الساندرو دل پیرو
الساندرو دل پیرو بازیکن فوتبال بازنشسته ایتالیایی است که با مهارت های خلاقانه و سبک بازی منحصر به فرد خود در تاریخ فوتبال ایتالیا ماندگار شده است. او در ۹ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر کونلیانو واقع در منطقه ونتو به دنیا آمد و فرزند جینو، تکنسین برق بازنشسته، و برونا، خانه دار است. از کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشت و استعداد بالای او در کنترل توپ و بازی سازی باعث شد توجه مربیان محلی به او جلب شود.
دل پیرو با وجود قامت کوتاه، بازیکنی خلاق و توانمند بود. او نه تنها گل های فراوانی به ثمر می رساند بلکه پاس گل های حیاتی زیادی نیز ارائه می کرد و به همین دلیل تنها یک گلزن ساده نبود. مهارت او در ضربات ایستگاهی باعث شد لقب شاه ضربات ایستگاهی به او داده شود و حتی دیوید بکام اعلام کرده است که هنوز نتوانسته مانند دل پیرو ضربه ایستگاهی بزند.هواداران باشگاه یوونتوس قسمتی از محوطه جریمه حریف را محوطه دل پیرو نامیده اند، زیرا او در این منطقه بیشترین گل های خود را به ثمر رسانده است.
دل پیرو بهترین گلزن تاریخ باشگاه یوونتوس محسوب می شود و همچنین به همراه روبرتو باجو در میان برترین گلزنان تاریخ تیم ملی ایتالیا قرار دارد. او در سال های حرفه ای خود جوایز متعددی کسب کرده است، از جمله جایزه پای طلایی که به بازیکنانی تعلق می گیرد که از نظر فنی و اخلاقی بهترین هستند. پله او را در لیست ۱۲۵ بازیکن بزرگ تاریخ فوتبال قرار داده و او لقب پسر طلایی فوتبال ایتالیا را نیز دریافت کرده است.
الساندرو دل پیرو پس از پایان دوران حرفه ای خود به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه اسکای اسپرت ایتالیا مشغول به کار شده و همچنان یکی از نمادهای فوتبال حرفه ای ایتالیا به شمار می رود.
| بخش | جزئیات |
| نام کامل | الساندرو دل پیرو |
| نام مستعار | الکس، پینتوریکیو |
| تاریخ تولد | ۹ نوامبر ۱۹۷۴ |
| محل تولد | کونلیانو، ونتو، ایتالیا |
| والدین | جینو و برونا |
| قامت | کوتاه ولی خلاق |
| سبک بازی | مهاجم کاذب، پاس گل زن، ضربه آزاد زن |
| دستاوردهای مهم | بهترین گلزن یووه، پای طلایی، فیفا ۱۰۰، پسر طلایی |
کودکی الساندرو دل پیرو
الساندرو دل پیرو در دوران کودکی همیشه با دوستانش نلسو، پیرپائولو و جیوانی پائولو در حیاط پشتی خانه فوتبال بازی می کرد. همه آنها رویای فوتبالیست شدن را در سر می پروراندند اما تنها الساندرو دل پیرو توانست این رویا را به واقعیت تبدیل کند.
او یک برادر کوچکتر به نام استفانو داشت که ۹ سال از او کوچکتر بود. استفانو پیش از آنکه مصدومیت او را از فوتبال دور کند مدتی در باشگاه سمپدوریا فوتبال حرفه ای بازی می کرد. خانواده دل پیرو در آن زمان شرایط مالی چندان مناسبی برای سفر به نقاط مختلف دنیا نداشتند و به همین دلیل الساندرو دل پیرو آرزو داشت روزی راننده کامیون شود تا بتواند به سراسر دنیا سفر کند.
در سن هفت سالگی، الساندرو دل پیرو به تیم خردسالان سن وند میانو پیوست و در ابتدا به عنوان دروازه بان بازی می کرد. مادرش ترجیح می داد او دروازه بان باشد تا خطر مصدومیت کاهش یابد، اما برادرش استفانو به مادر گفت: «نمی بینی الکس در خط حمله فوق العاده است؟» و بدین ترتیب الساندرو دل پیرو مسیر خود را به عنوان مهاجم آغاز کرد و از همان دوران استعدادش در حمله نمایان شد.
زندگی شخصی الساندرو دل پیرو
الساندرو دل پیرو از سال ۱۹۹۹ با سونیا آموروزو آشنا شد و پس از شش سال در ۱۲ ژوئن ۲۰۰۵ با او ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه فرزند است؛ توبیاس که در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۷ به دنیا آمد، دورتیا که در ۴ مه ۲۰۰۹ متولد شد و ساشا که در ۲۷ دسامبر ۲۰۱۰ به جهان آمد.
دل پیرو از شهرت و دارایی خود برای حمایت از تحقیقات درباره سرطان استفاده می کند و در نوامبر ۲۰۰۶ از سوی سازمان تحقیقات سرطان، جایزه «اعتقاد به تحقیق» را دریافت کرد. او همچنین در رقابت های المپیک زمستانی ۲۰۰۶ تورین، یکی از حمل کنندگان مشعل بود.
علاقه دل پیرو تنها به فوتبال محدود نمی شود و او به ورزش های دیگر نیز توجه دارد. همین امر باعث شده است تا دوستانی از سایر رشته های ورزشی داشته باشد؛ به عنوان مثال، استیو نش ستاره بسکتبال و ادی مرکس اسطوره دوچرخه سواری هر دو از هواداران او هستند. علاوه بر ورزش، دل پیرو علاقه زیادی به موسیقی دارد و پس از قهرمانی ایتالیا در جام جهانی، در یک اجرای موسیقی همراه با مارکو ماتراتزی در شهر میلان شرکت کرد.
الساندرو دل پیرو همچنین در تبلیغات و رسانه حضور فعال دارد و با برندهایی مانند آدیداس، فیات، سوزوکی، پپسی و والت دیزنی همکاری کرده است. او یکی از سه بازیکن فوتبال روی جلد بازی فیفا ۲۰۰۴ به همراه تیه ری آنری و رونالدینهو بود. دل پیرو در فضای مجازی نیز فعال است و پس از مواجهه با پروفایل جعلی و نادرست در فیس بوک، صفحه رسمی خود را ایجاد کرد که در یک شب بیش از ۱۰۰ هزار نفر عضو آن شدند.
زندگی ورزشی الساندرو دل پیرو
الساندرو دل پیرو فرزند جینو و برونا بود. او از دوران کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشت و همواره با دوستانش نلسو، پیرپائولو و جیوانی پائولو در حیاط خانه فوتبال بازی می کرد. در حالی که همه دوستانش آرزوی حرفه ای شدن داشتند، تنها دل پیرو توانست این رویا را دنبال کند.
او یک برادر کوچکتر به نام استفانو داشت که ۹ سال از او بزرگتر بود و پیش از مصدومیت، مدتی در باشگاه سمپدوریا فوتبال حرفه ای بازی کرده بود. خانواده دل پیرو در خانه ای حومه ای در سن وند میانو زندگی می کردند و شرایط مالی آنها اجازه سفر به نقاط مختلف دنیا را نمی داد، به همین دلیل دل پیرو آرزو داشت روزی راننده کامیون شود تا جهان را ببیند.
دل پیرو در سن هفت سالگی به تیم خردسالان سن وند میانو پیوست و به عنوان دروازه بان بازی می کرد. مادرش ترجیح می داد او دروازه بان باشد تا از خطر مصدومیت محفوظ بماند، اما برادرش استفانو نظر مادر را تغییر داد و به این ترتیب دل پیرو مهاجم شد.
شروع فوتبال حرفه ای و باشگاه پادووا
در سال ۱۹۸۸ دل پیرو توسط استعدادیابان شناسایی شد و در سن ۱۳ سالگی برای بازی در تیم پادووا خانواده خود را ترک کرد. او اولین بازی های حرفه ای خود را در سال ۱۹۹۱ انجام داد و در چهار بازی سری ب شرکت کرد. فصل بعد تعداد بازی هایش به ۱۰ رسید و اولین گل حرفه ای خود را به ثمر رساند.
یوونتوس و دوران طلایی
در سال ۱۹۹۳ دل پیرو به باشگاه یوونتوس پیوست و تا سال ۲۰۱۲ در این باشگاه بازی کرد. اولین بازی سری آ او در سپتامبر ۱۹۹۳ در برابر فوجیا بود و اولین گلش در بازی بعد مقابل رجینا زده شد. او در اولین بازی به عنوان بازیکن ثابت، هت تریک مقابل پارما انجام داد.
دل پیرو در اولین فصل حضور خود یووه موفق شد پس از ۸ سال اسکودتو را فتح کند. او در مجموع هفت اسکودتو (۱۹۹۵، ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶)، یک جام قهرمانان اروپا (۱۹۹۶) و یک جام بین قاره ای (۱۹۹۶) کسب کرد. بهترین فصل او سال ۱۹۹۷-۱۹۹۸ بود که با ۲۱ گل در لیگ و ۱۰ گل در لیگ قهرمانان، آقای گل شد. یکی از گل های معروف او ضربه آزاد مقابل موناکو در نیمه نهایی لیگ قهرمانان بود.
چالش ها و مصدومیت ها
در فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۹ دل پیرو از فرم آمادگی خارج شد و یوونتوس نیز با اتهامات دوپینگ روبرو بود که بعدا تبرئه شد. او در اکتبر همان سال از ناحیه زانو مصدوم شد و تا پایان فصل نتوانست بازی کند. یووه بدون او با مشکل مواجه شد و در نهایت در رتبه ششم قرار گرفت.
سبک بازی و پست ها
یکی از ویژگی های برجسته دل پیرو انعطاف پذیری او در زمین بود. او ابتدا مهاجم نوک بود اما سپس به مهاجم دوم و هافبک بازیساز پشت دو مهاجم تغییر پست داد. در زمان مارچلو لیپی او در سیستم سه مهاجمه کنار جیانلوکا ویالی و فابریتزیو راوانلی بازی می کرد و با آمدن زین الدین زیدان پشت سر فیلیپو اینزاگی قرار می گرفت.
سری ب و وفاداری به یووه
پس از رسوایی کالچوپولی و سقوط یووه به سری ب در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷، دل پیرو به عنوان کاپیتان باقی ماند و دیگر بازیکنان را نیز تشویق کرد در کنار باشگاه بمانند. او با حضور در مسابقات جام حذفی و گلزنی های مهم، نقش کلیدی در بازگشت روحیه یووه داشت. در همان دوران اولین فرزندش، توبیاس دل پیرو، به دنیا آمد و این فصل نقطه عطفی در دوران او شد.
رکورد ها و دستاورد ها
دل پیرو با زدن سه گل در جام حذفی ۱۰ ژانویه ۲۰۰۶، به بزرگترین گلزن تاریخ یووه تبدیل شد و شمار گل های خود را به ۱۸۵ رساند. او همچنین رکورد بیشترین حضور یک بازیکن یوونتوسی در سری آ را شکست و با ۲۷۳ گل در بیش از ۶۰۰ بازی رسمی، همچنان بهترین گلزن تاریخ یووه محسوب می شود.
افتخارات باشگاهی الساندرو دل پیرو
سری آ (لیگ ایتالیا)
- قهرمان: ۱۹۹۵، ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۱۲ (جمعاً ۶ عنوان، ۲ عنوان دیگر بعداً بازپس گرفته شد)
- نائب قهرمان: ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱
سری ب
- قهرمان: ۲۰۰۷
کوپا ایتالیا (جام حذفی ایتالیا)
- قهرمان: ۱۹۹۵
- نائب قهرمان: ۲۰۰۲، ۲۰۰۴، ۲۰۱۲
سوپر کوپا ایتالیا
- قهرمان: ۱۹۹۵، ۱۹۹۷، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳
- نائب قهرمان: ۱۹۹۸، ۲۰۰۵
جام باشگاه های اروپا (چمپیونز لیگ)
- قهرمان: ۱۹۹۶
- نائب قهرمان: ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۲۰۰۳
یوفا کاپ
- نائب قهرمان: ۱۹۹۵
اینترتوتو
- قهرمان: ۱۹۹۹
سوپر کاپ اروپا
- قهرمان: ۱۹۹۶
جام باشگاه های جهان
- قهرمان: ۱۹۹۶
تیم پایه یوونتوس
- قهرمان: ۲ عنوان
افتخارات ملی الساندرو دل پیرو
جام جهانی فوتبال
- قهرمان: ۲۰۰۶ (آلمان)
جام ملت های اروپا
- نائب قهرمان: ۲۰۰۰ (بلژیک و هلند)
جام ملت های اروپا زیر ۲۱ سال
- قهرمان: ۱۹۹۴ (فرانسه)
- قهرمان: ۱۹۹۶ (اسپانیا)
بازنشستگی الساندرو دل پیرو
الساندرو دل پیرو، در اکتبر ۲۰۱۵، پس از سپری کردن یک سال بدون باشگاه، رسماً بازنشستگی خود را از فوتبال حرفه‌ای اعلام کرد. او همچنین اعلام کرد که قصد دارد وارد مسیر مربیگری حرفه‌ای فوتبال شود.
برای مطالعه بیوگرافی پائولو مالدینی کلیک کنید.
سوالات متداول
کلارنس سیدورف اهل کجاست؟
کلارنس سیدورف در ۱۲ فروردین ۱۳۵۵ در پاراماریبو، سورینام متولد شد و در ۲ سالگی همراه خانواده به هلند مهاجرت کرد.
دوران حرفه ای باشگاهی سیدورف چگونه بود؟
او فوتبال خود را از آژاکس آغاز کرد و پس از بازی در سمپدوریا، رئال مادرید، اینتر میلان و میلان، در نهایت در بوتافوگو برزیل به پایان رساند.
کلارنس سیدورف چه افتخارات باشگاهی دارد؟
او با آژاکس، رئال مادرید و میلان چهار بار لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد و عناوین متعدد داخلی و بین المللی دیگر از جمله سری آ، لالیگا و جام جهانی باشگاه ها را کسب کرد.
سیدورف در تیم ملی چه دستاورد هایی داشت؟
او از ۱۸ سالگی برای هلند بازی کرد، در جام جهانی ۱۹۹۸ و یورو های ۱۹۹۶، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ حضور داشت و ۸۷ بازی ملی انجام داد.
سبک بازی کلارنس سیدورف چگونه بود؟
سیدورف بازیکنی همه کاره، بازیساز مرکزی با توانایی بازی در نقش هجومی، دفاعی و وینگر بود و با تکنیک بالا، پاس های دقیق و شوت های قدرتمند از راه دور شناخته می شد.
کلارنس سیدورف چه زبان هایی بلد است؟
او به شش زبان صحبت می کند: هلندی، انگلیسی، ایتالیایی، پرتغالی، اسپانیایی و سورینامی.
زندگی شخصی و خانوادگی سیدورف چگونه است؟
او ابتدا با لوویانا سیدورف ازدواج کرد و چهار فرزند دارد. پس از جدایی، با سپیده مکرمتی (سوفیا) ازدواج کرد و در مارس ۲۰۲۲ به دین اسلام گروید.
فعالیت های خیریه و اجتماعی سیدورف چیست؟
سیدورف از طریق بنیاد Champions for Children در سورینام فعالیت می کند و استادیومی با نام خودش ساخته است. همچنین در مسابقات خیریه Soccer Aid شرکت داشته است.
حرفه مربیگری کلارنس سیدورف چگونه بود؟
او در میلان، شنژن چین، اتلتیکو پارانائنسه، دپورتیوو لاکرونیا و تیم ملی کامرون سرمربیگری کرد و تجربیات مختلفی در اروپا، آسیا و آمریکای جنوبی داشت.
همکاری سیدورف با استقلال چگونه است؟
در سال ۱۴۰۴، او به عنوان مشاور مدیرعامل استقلال انتخاب شد و هر ماه حدود دو هفته در تهران حضور دارد و به صورت آنلاین در عملکرد باشگاه مشارکت می کند.
